Va mejorando nuestro blog??

lunes, 28 de enero de 2008

A ley de la inercia , o movemiento rectilineo uniforme, as sondas espaciais

A ley da inercia é a primeira das tres leis de Newton e é un dos tres principios que corresponde co movemento dos corpos.

~Na ausencia de forzas exteriores, toda partícula continúa no seu estado de reposo ou de movemento rectilíneo e uniforme respecto dun sistema de referencia inercial o galileano.

Esta lei nos di que si a forza externa que actua nun corpo é cero, á velocidade de éste non cambairá.
O que quere dicir que un obxxeto en reposo permanecrá en reposo e un obxeto en movemento permanecerá en movemente con velocidade e dirección constante ( movemento rectilíneo uniforme ) a no ser que outro corpo actue sobre él desviando a súa dirección. Un corpo se acelera soamente, se unha forza non balanceada se aplica sobre él.

O movemento das sondas espaciais, o igual q os meteoritos e que vagan polo universo cun movemento rectilineo uniforme asta que se atopan cun corpo que desvie a sua direccion o cause cambios na sua velocidades, son exemolos de movementos rectilineo uniformes por lei de inercia.
Centremonos un pouco no movemento das sondas espaciais, algunha vez te preguntaches como logran as sondas espaciais continua-la sua viaxe despois de abandonalo sistema solaar? Pois é loxico pensar, que os motores necesitaran unha enorme cantidade de combustible para percorrer as larguisimas distancias que percorre polo espacio exterior, pero isto no é asi.
Cando unha sonda espacial entra nunha zona onde as forzas gravitatoria son desprazables, pódese despreazar seguindo un movemente rectilineo uniforme pese a ter os motores apagados.
E isto explicase na lei de inercia.







Sonda espacial Galileo, en ausencia das forzas gravitatorias, esta nave seguira a sua viaxe describendo un movemento rectilineo uniforme:





Un meteorito:


















by iNes y laura

domingo, 20 de enero de 2008

A INSULINA

A insulina é unha hormona que é imprescindible para o metabolismo da glicosa. A insulina permite que os azucres que inxerimos vaian as células para darlles enerxía. É producida polo oragano pancreas.

O pancreas dos diabeticos non producen insulina polo que eles teñe que obtela doutra manera que non é a natural.

A maioria dos diabeticos a insulina a obteñen inxectandola cunha xiringuilla, dependendo donde é inxectada esta tardara máis ou menos en actuar, onde menos tarde é se se inxecta no abdome, logo nos brazos e onde tarda moito máis e nos muslos e gluteos. O mejor momento para inxectar a insulina, para que esta actue mellor é 30 minutos aproximadamente antes de inxerir alimentos. Outras posibilidades son a carga de insulina en pluma e a terapia con bomba.





-Hay dous tipos de insulinas a animal ( obtida do pancreas da vaca e do cerdo ) e a aque chamamos insulina humana proveñe de bacterias alteradas por medio de inxeneria xenética, esta chamase insulina humana porque parecese moito a esta. Non todas as persoas poden utilizar a insulina humana. Actualmente non se utiliza nimgmha das dúas utilizase os chamados analagos, que son insulinas sinteticas obtidas por inxeneria xenetica.





O DESCUBRIMENTO DA INSULINA.



O descubridor da insulina foi o profesor Nicholas Paulescu en 1921, isto non é o que sempre se lee sober este descubrimento que nombran como descubridores ós candienses McLeod, Banting y Best. Estos o descubriron en 1922 pero ainda así recibiron o nobel de mediciña no 1923.
Paulescu tivo o alcande da súa man a gloria de ser o primeiro en descubrir a insulina, xa que en 1916 comenzou a experimentar con extractos pancreáticos preparados no seu laboratorio da Cátedra de Fisioloxía.
A ocupación por Austria de Bucarest, durante la Primeira Guerra Mundial, e os problemas de la posguerra en Rumanía fixeron que tivera que postergaros seus traballos durante 4 años. Pudo Paulescu aislar a insulina, que el chamaba pancreína e publicar e seu descubrimento 8 meses antes que McLeod, Banting y Best.
Isto nom foi aceptado ata que xa era demasiado tarde para rectificar no premio nobel. Palecu pareceulle inxusto ese premio, xa que el era o que se merecía ese premio e non os que o obtiveron, ata o día da súa morte en 1931.








Maña poñere as imaxes, xa que non me deixa introducilas neste ordenador.

By:LaUra&iNeS

unbesiito !

domingo, 13 de enero de 2008

A CHUVIA ÁCIDA




Cando a humidade combinase co óxido de nitróxeno e o deóxido de azufre que desprenden fábricas, centrais electricas e vehículos que queiman carbón our productos derivados do osíxeno.
Cando estos gases mesturanse co vapor de auga, formase ácido sulfúrico e ácidos.
Por último, estas substancias químicas caen na terra coas precipitación, costituindo a choiva ácida.

Que unha chuvia sexa máis ou menos ácida ven determinada porlo numero de pH. O ph ( potencial Hidróxeno) é algo bastante complicado, pero dunha maneira moi simplificada o ph é o coeficiente que caracteriza o grado de acidez dun medio.

Para comparala acidez ou basicidade das disolucións utilizase unha escala numérica,que vai dende o o ao 14, e é a chamada escala pH. Un pH igual a 7 corresponde a disolucións neutras. As disolucións ácidas teñen un pH máis baixo que 7, e as disolucións básicas, superior a 7.

Normalmente, a chuvia ten un pH de 5,6 ( lixeiramente ácido) aproximadamente, pola presencia do CO2 atmosférico, que forma ácido carbónico, H2CO3. Cando a chuvia presenta un pH por debaixo de 5, considerase chuvia ácida.
(Estos valores de pH alcanzanse pola presencia de ácidos como o ácido sulfúrico, H2SO4, e o ácido nítrico. Estos ácidos fórmanse a partir do azufre, SO2, eo monóxido de nitróxeno que se convirten en ácidos.)







Consecuencias:




A chuvia ácida provoca graves efectos ambientais.
A acidificación das augas de lagos, ríos e mares dificulta o desarrollo de vida acuática nestas augas aumentando de forma importante a a morte de peces. Do mesmo modo, afecta directamente a vexetación, prodiciendo daños importantes nas zonas forestales e acabando con microorganismos das plantas que as fai máis bulnerables as plagas, o chamado estrés nas plantas.
A chuvia ácida, polo seu caracter corrosivo, tamén dañas as construcciones e as infraestructura. Pode disolver, por exemplo, o carbonato de cacio, CaCO3, de este modo pode afectar a monumentos e edificios contruidos con marmol e caliza.



Un efecto indirecto moi importante é que os protóns, H+, procedentes da chuvia ácida arrastran certos ion do chan ( como por exemplo: catións de ferro, calcio, aluminio, plomo, zinc..) , como consecuncia proucese un empobrteciemento en certos nutriente esenciais e estrés nas pantas.
Os nitratos e sulfatos, mais os catión arrastrados do chan, contribuen á eutrofización (aporte más o menos masivo de nutrientes inorgánicos en un ecosistema acuático) de ríos, embalses e e rexións costeiras, deteriorando a súas condicións ambientais naturais e afectando dunha forma negativa o seu aproveitamento.

Un estudo recente por Vicente Gauci de The Open University, suxiere que cantidades relativamente pequenas de sulfato nas chuvias ácidas, teñen unha forte influencia na reducción de gas metano producido por metanógenos en areas plantosas, o cal, podría ter un impacto, ainda q sexa leve, no efecto invernadoiro.

Estas son só algunas das moitas consecuencias que trae consigo a chuvia ácida, e as máis sufridas hoxe en día.
Éste é un serio problema, que ten moito que ver, o todo que ver, con todo o que contaminamos.
Pero apesar destas consecuencias, aun no somos conscientes do terrible dano que lle estamos a facer o mundo e a nos mesmo!!

Algunos bosques que se han visto afectados pola chuvia ácida:







por iNes y LaUra =)



Un beso !!

lunes, 7 de enero de 2008

ADN




ADN = ácido desoxirribonucleico


A molécula de ADN está formada por dúas largas cadeas de nucleótidos unidas entre si formando unha dobre hélice. As cadenas que forman o ADN mantense unidas xa que formanse enlaces entre as bases nitroxenadas de ambas cadeas que quedan enfrentadas.

A unión das bases fórmase mediante puentes de hidróxeno. De forma que a Guanina (G) so podese unir coa Citosina (C) e adenina (A) coa Timina (T).

ESTRUCTURA DEL ADN


As catro bases nitroxenadas do ADN atopanse distaribuidas ó largo da "columna vertebral" que forman os azucres co ácido fosfórico nun orden particular ( a secuencia do ADN). A Adenina xuntase sempre coa Timina e a Citosina coa Guanina.

A estructura primaria do ADN está determinada pola combinacion e secuencia das bases ordenadas sobre a columna. Este orden é o que se pasa de xereción en xeración.


A estructura secundario do ADN é da que falabamos antes formada pola doble helice onde as bases manteñense unidas por ponte hidroxenados. Modelo proposto por Watson e Crick.


REPLICACION DEL ADN

Esto es la capacidad que el ADN tiene para hacer replicas esto es muy importante para que pase de xeración en xeración.
As moleculas replicanse dun modo semiconservativo.


ARN = ÁCIDO RIBONUCLEICO

Nunha célula típica conteñe 10 veces mas ARN que ADN. O azucre presente no ARN é a ribosa. A diferencio do ADN a base que se xunta con A é U (no ADN a A xuntase coa T, como explicamos antes).


ESTRUCTURAS DO ARN:

1.Estructura primaria do ARN. É igual co ADN refirese a secuencia das bases nitroxenadas que constituen o seus nucleótidos.

2.Estructura secundaria do ARN. Algunha vez, nunha mesma cadea, existen rexións con secuencias complementarias capaces de xuntarse.

3.Estructura terciaria do ARN. É un pregamento, complicado, sobre a estructura secundaria.


CLASIFICACIÓN DOS ARN

Para clasificalos collese a masa molecular media das súas cadeas, este valor deducese da velocidade de sedimentación. A masa molecular e por tanto a súas dimensións midense en svedberg (S).


1.ARN MENSAXEIRO

2.ARN RIBOSÓMICO

3.ARN NUCLEOLAR

4.ARNu

5.ARN TRANSFERENTE

UN ARTIGO CURIOSO.

O día 25 de avril de 1953 cambiaron moitas cousas, xa que publicouse un artigo onde falábase do ADN. A partir dese intre pódese facer algo máis que rezar para que esta persoa se salve, nestos momentos clónanse ovellas... E todo porque dende aquel momento coñecemos o que forma unha célula. Os que firman o artigo son: James Watson e o británico Francis Crick ( os descubridores do ADN ). Pero hai unha anecdota curiosa que agora vou contar.

Había "dous equipos" que investigaban sobre o ADN. Por unha parte estaban Watson y Crick e por outra Maurice Wilkins e Rosalind Franklin. Maurice e Rosalind non é que formasen un equipo a verdade levabanse mal pero os poño nun equipo xa que era o que se esperaba deles.

Rosalind era unha muller brillante que non só tuvo que loitar contra os problemas que xurdian na investigción se non que tamén contra o mundo machista onde vivía.

A forma de conseguir a formula a estructura das moleculas era cristalizarlas para logo irradiarla con raios x. Rosalind era a a que máis coñecia sobre iso, a que mellor podía facelos dos catro.

Rosalind deu unha conferencia na que falou diso na que falou dalguns avances, a esa conferencia fou Watson e non só non entendeu nada se non que se deu o luxo de preocuparse por outras cousas que carecían de importancia. Watson escribiu un libro sobre o descubrimento do ADN La doble hélice” na que fala desta conferencia. Este é un parrafo no que se refire a conferencia que deu Rosalind:

Seis semanas de escuchar a Francis me habían hecho comprender que la cuestión fundamental era si las nuevas imágenes de rayos X de Rosy podían apoyar la idea de una estructura helicoidal para el ADN (…) Sin embargo, bastaron unos minutos de escuchar a Rosy para comprender que su mente obstinada había emprendido otro camino.
Habló ante unas quince personas con un estilo rápido y nervioso, que resultaba adecuado para la sala de conferencias, vieja y sin adornos, en la que nos encontrábamos. No había ni un atisbo de calidez ni frivolidad en sus palabras (…) Por un momento me pregunté qué aspecto tendría si se quitase las gafas e hiciese algo distinto con su pelo. (…) Sus años de fría y minuciosa formación como cristalógrafa habían dejado huella.

En este fragemento del libro el deberia hablar sobre el descubrimiento de ella, sobre do que ela estaba a falar nesa conferencia pero isto non é así el dalle máis importancia a ropa, ou a manera de levar o pela dela en lugar de falar do verdaderamente importante.

A partir desta conferencia el e Crick construieron un primer modelo de ADN: unha triple hélice coas fosfodesoxirribosas hacia el interior. Cando so ensinaron a Rosalind esta derrumbo a súa hipotese xa que complentamente imposible debido a que non coincidia cos estudos cristalográficos. Neste caso Watson define no seu libro a Rosalind como unha muller enfadada porque non estaba dacordo con o que eles propoñian, el da a entender que enfadase porque eles teñen razón ( por certo a teoría non era certa).

A Rosy le importaba un comino que la creación de la teoría helicoidal fuese prioritaria, y a medida que oía hablar a Francis, mostraba una irritación creciente.

Watson y Crick segueron na súa investigación mentres que Rosalind sen a axuda de Wilkins, xunto o seu becario no 1952 unha imaxe de excepcional calidade da chamada “forma B” do ADN. Esta imaxe non se via todo moi claro pero nela estaba a clabe para descrubir a estructura. Ela non ensinou a foto polo que non se sabía que ela tiña esa información, Wilkins mostrou a foto a Watson e Crick e este coa información que poideron sacar da fotografia e as investigación que fixeran logararon encotrar a estructura do ADN.

No artigo de Nature Rosalind non é nombrada ningun momento como causante do descubrimento so nos agradecementos que poñe : “haber sido estimulados por un conocimiento de la naturaleza general de los resultados experimentales e ideas de los doctores M.H.F. Wilkins y R.E. Franklin y sus colaboradores”.

Watson, Crik Y WILSON !! fueron premiados con el premio Novel. Rosalind nin sequera foi nombrada habia cousas que impedían que ela recibise ese galardon. Primeiro que non poden ser máis de tres persoas e que non se lle pode entregar a unha persoa que xa falleceu. Ela fallecera catro anos antes de cancer. Morreu facendo o que lle gustaba investigar.



Articulo de NATURE:






La fotografia que fixo Rosalind que posteriormente Wilkins roboulle e ensinousella a Watson e Crick:







WATSON Y CRICK:







ROSALIND FRANKLIN:








WILKINS:







1besiito

By: ines & laura