Va mejorando nuestro blog??

domingo, 25 de noviembre de 2007

MASA ATÓMICA

Pola ley de Avogadro pódese saber que as masas dun volumen patron de diferentes gases ( a sua densidade ) son proporcionais a masa de cada molécula individual de gas. Se se toma o carbono como patrón e se lle asigna o átomo de carbono un valor de 12,0000u (anteriormente conocido como umam unidade de masa atómica) resusta que o hidrógeno ten unha masa atómica de 1,0079u, o helio de 4,0026, o fluor de 18,9984 e o sodio de 22,9898.
Observouse que moitas masa atómicas a números enteros, o que levou o científico britanico William Prout en 1816, a sugerir que tos os elementos podrian estar compostos por átomos de hidrógeno.Pero máis tarde, medidas posteriores de la masa atómica desmostraron, por exemplo, que o cloro ten unha masa atómica de 35,453 (se se lle asigna o carbono o valor 12). Isto invalidou a hipotese de Prout ata un siglo despois, cando descubriuse que xeneralmente os átomos dun mesmo elemento nos teñen todos a mesma masa. Os átomos dun mesmo elemento con diferente masa denominase isótopos.No caso do cloro existen dous isótopos na natureza, cloro 35 e cloro 37, o cloro é: tres partes de cloro 35 por cada parte de cloro 37, ista proporcion explica la masa atómica del cloro.
Durante a primeira metade do seculo XX o normal era utilizar o osíxeno natural como patrón para expresar as masas atómicas, asiganadesele una masa atómica entera de 16. A principios de 1960, as asociaciones internacionais de quimica e fisica elexiron un novo patrón e asignaron unha masa atómica exactamente igual a 12´un isótopo de carbono abundante.Este novo patrón é moi apropiado porque o carbono 12 se utiliza moi amenudo como patrón de referencia para calcular masas atómicas .


* Estiven mirando en varias páxinas e cando o lía non o comprendia moito, e ainda non comprendin unha cousa, non entendo a que se refire cando se di que se lle asinou o carbono 12 ou o osixeno 16, non entendo a q se refire diciendo que se lle asinou.
Pero atopei unha paxina na cal entendin ben que é un uma ( agora chamado u), e en que se miden os átomos e explicareino claro e sencillamente :

Masa atómia: cando na tabla periódica vemos "masa atómica", en realidade hablamos de la masa atómica relativa dos elementos, pois se compapra a masa de cada un cunha unidade de referencia.
En realidade non se pode pesar a masa dun átomo individualmente:

A unidade de referencia é o uma ( agora chamado u), unidade de masa atómica.


O seu valor é igual a 1/12 parte da masa do isótopo 12 do átomo do Carbono.



Masa atómia relativa: é o numero que indica cantas veces é mallor a masa dun átomo que a unidade de masa atómica.



by iNes & LaUra =)


1 besiito



MASA e PESO

Na terra, a diferenza entre peso e masa é máis filosófica que outra cousa, e isto é polo seguinte:
-Masa: é a cantidade de materia contida nun corpo. (de forma simplificada)
-Peso: é a medida de forza que exerce a gravidade sobre un corpo
Enton, a masa dun corpo sempre vai ser a mesma esté onde este, na terra, na lua, flotando no espazo... da igual!!
Isto debese a que a cantidade de materia de que está feito o corpo non varia, sempre é a mesma.
Sen envargo, o peso varía segundo a forza gravitatoria que se esté exercend0 sobre él nese momento.
Un corpo pesaria menos na lua que na terra, e no espazo interestelar no pesaria practicamente nada, porque a forza gravitatoria é practicamente inexistente ( penso eu).

Pero si permanecemos na terra, a gravidade é sempre a mesma, polo que non importa que se hable de masa ou de peso.
Ainda que os cientificos, todavia gustan de ser cuidadosos en distinguir entre os dous.


by iNes & LaUra =)

1 besiito !!


domingo, 18 de noviembre de 2007

Avogadro

A vida de Amadeo Avogadro.



O conde de Quaregna e Ceretto era fillo do maxistrado Filippo e Anna Vercellone di Biella naceu no 1776 en Turin o 9 de agosto e morreu na mesma cidade o 9 de xullo no ano 1856.
Amadeo Avogadro foi o físico e quimico que planteou a hipotesis coñecida como a ley de Avogadro.
Estodou leies. Pero o que de verdade gustaballe eran as matematicas e a fisica, e despois de varios anos de estudo foi nomeado profesor no Colexio Real de Vercelli.
Dende 1820 ata o dia da sua morte fou catedratico de fisica na Universidade de Turin. Tamen realizou investigacions en electricidade es sobre as propiedades fisicas dos liquidos, pero polo que é mais coñecido é por o seu estudo dos gases que lle levou a formular en 1811 a lei que agora leva o seu nome.





  • O numero de Avogadro é o numero de particulas que hai nun mol. A cantidade de particulas que hai nun mol sempre é mesma da igual de que substancia sexa a cantida de particulas dun mol sempre é 6,023 × 1023 .

  • A lei de Avogadro establece que baixo identicas condicions de temperatura e presion, volumenes iguais de gases conteñen o mesmo numero de particulas.





O volume é proporcional a cantidade de gas :


- Si aumenta a cantidade de gas aumenta o volume


- Si disminue a cantidade de gas disminue o volume





A lei de Avogadro tamen se pode expresar asi :

V= k * n

V= Volume
n= numero de moles
k= constante de proporcionalidade


- Se temos unha certa cantidade de gas n1 ao principio ten v1. Pero despois variamos a cantidade a n2 polo que o volume tamen cambiara a n2 polo que se cumple isto:





Ista é outra maneira de expresar a lei de Avogadro.



EXEMPLO RESOLTO:


Sabemos que 3.50L dun gas conteñe 0.875 mol. Si aumenta a cantidade dun gas ata 1,40 mol
¿Cal sera o novo volume do gas? ( a temperatura e presion constante)

v1*n2 = v2*n1

3,50 L* 1,40 mol = v2*0,875 mol


V2 = ( 3,50 L*1,40 mol )/0,875 mol = 5,6 L


Aumenta o volume por que aumenta a cantidade de moles.




Conclusions :



- Chamamos mol a cantidade de materia que conteñe o numero de Avogadro. É dicir que conteñe 6.026*1023. Se este tipo de materia é un elemento quimico as particulas seran atomos en cambio se se trata dun composto as particulas seran moleculas.

- A cantidade de particulas que hai nun mol non varia dependendo da substancia. Sempre é mesma 6.023*1023

by iNes & LaUra

1 Besiito


















domingo, 11 de noviembre de 2007

A vida de Mendeleiev

Tabla periodica:


A tabla periódica ordena os distintos elementos segun o seu numero atomico.
A tabla periodica teñe grupos e periodos.



  • Os elementos que perteñecen a un mesmo grupo teñen caracteristicasquimicasemellantes, canto mais preto estan mais se parecen.


  • O numero elementos de cada periodo é diferente . Como os elemtentos estan ordenados polo numero de protons, un elemtento sempre tera un proton e un electron mais que o anterior elemento e un menos que o elemento seguinte.



    -Non se sabia quen deberia ser reconocido como o creador da tabla periodica. Habia dous homes que fixeron un traballo similar





    1.o aleman Lothar Meyer







2. O ruso Mendeleiev












Pero no ano 1868 publicouse a tabla de Mendeleiv, un ano antes ca da Lothar Meyer. Polo que o creador da tabla periodica é Mendeleiv para desgracia de Lothar por un ano de diferencia.






-A vida de Mendeleiev




Mendeleiv naceu en Tobolosk (Siberia) o 8 de febreiro no 1834. Mendeleiv era o pequeno de dezasete irmans. O pouco de nacer el (o mesmo ano), o seu pai quedouse cego polo que perdeu o seu traballo de director no colexio do pobo. A sua pension era insuficente para vivir os 17 irmans mais os pais, polo que a nai tuvo que ocuparse da familia. Para isto comezou a traballar na fabrica de Cristal que habia fundado o seu avo. Desde pequeno Mendeleiev adoraba a ciencia e dabaselle fatal a ortografia. Cando era xoven destacou en Ciencias na escola. Cando Mendeleiv acabou o bachiller, a sua familia sufriu moito debido a que ese ano morreu o seu pai, e quemouselles a frabica de cristal. A familia de Mendeleiev nunca tivera moito deiñeiro. E dende que o pai quedarase cego vivian do que gañaba a nai na fabrica de cristal pero agora ni eso tiñan. Naquel entonces todos os irmans de Mendeleiv a escepcion dunha irmá se habian independizado. Polo que a nai decidiu gastar o seu diñeiro aforrado nos estudos me Mendeleiev en lugar de reconstruir a fabrica de cristal. A nai decidiu irse coa sua filla e o seu fillo Mendeleiev a Moscu para que Mendeleiev poidera entrar na Universidade, a poidera estudar o que tanto gustaballe as Ciencias. Pero no o aceptaron na Universidade de Moscu, probablemente por motivos politicos, xa que nese entonces non permitian que entrara xente que non fora de Moscu. Interesouse pola fisica e quimica grazas ao profesor de gran prestixio Alexander Voskresinki. Mendeleiev pasou os ultimos anos da sua carreira na enfermeria xa que por un erro medico pensaron que tiña toberculose. Ainda asi el gradouse no 1885 como o primeiro da sua clase. Presentou unha tesis sobre Volumenes especificos para conseguir a plaza de maestro na escola e tesis sobre a estructura das combinacions siliceas para conseguir a plaza de catedra de quimica na Universidade de San Petersburgo. Conseguino aos 23 anos. Grazas a unha beca pudo ir a Heidelberg, onde realizou deiferentes investigacions. Sobre o seu mal caracter deciase que era porque gritaba, gruñia mentres traballaba. El dicia que o facia para non ter unha ulcera polo que desahogabase e dicia todo o que pensaba. No 1864 casouse con Feozva Nikitichna Lescheva. El no queria casarse pero a sua irma obligoullo. Tiveron tre fillos de los cuales un morreu. Este foi un matrimonio infeliz. Xa que el non queria casar con ela. Dende o 1871 viviron separados. Encontro a felicidade cando se namorou dunha rapaza chamada Ana Ivanovna Popova que tiña 26 anos menos que el. Para poder casar con Ana tiña que divorciarse da sua muller , pero esta negabaselle, a familia de Ana negabase a que Ana contraxese matrimonio con el. Estubo catro anos desperado e caeu nunha depresion. Cando si ia dar por vencido a sua muller aceptou darlle o divorcio e el foise a Roma a buscar Ana, casou con ela no 1882 e tivo 4 fillos. No 1864 foi nombrado profesor de tecnoloxia e quimica no Instituto Tecnico de San petersburgo. No 1867 Ocupou a catedra de quimica na Universidade de San Persburgo donde estudou o isimorfismo ( O concepto matematico isomorfismo pretende captar a idea de tener a mesma estructura), a compresion dos gases e as propiedades do aire enrarecido. Mendeleiev estuvo durante 23 anos nesa catedra, el estaba dacordo con facer reformas no sistema esducativo ruso. Nunca chegou a ser presidente da academia imperial de ciencias debido ao seu liberalismo. En 1890 deixou o seu traballo na Universidade xa que intercedeu polo alumnado enviando unha carta dirixida o zar Delianov, Ministro de Instrucion Politica. Mendeleiv recibiu a sua carta con unha nota adxunta que indignouno e decidiu deixar o seu traballo. A partir deste momento deixou a politica a un lado ainda que el manifestaba que estaba a favor do liberalismo. No 1865 mercou unha granxa na que puxo en practica metodos cientificos para a mellora das colleitas. E sempre tivo unha boa relacion cos campesiños. Polas suas investigacions conseguiu un aumento da colleita, polo que os granxeiros ianlle pedir consello para aumentar a productividade das suas terras. En 1869 publicou a maior das suas obras, Principios da quimica, onde formulaba a tabla periodica que se traduciu a moitas linguas e que foi libro de texto durante moitos anos. No 1887 foi enviado aos Estados Unidos para informarse sobre a extracion do petroleo. En 1887 publicou Estudos das disolucions acuosas segun o seu peso especifico. En 1887 emprendeu un viaxe en globo el so para estudar a eclipse solar. Apartir do 1892 fixo multitude de cousas entre elas viaxou a Paris no 1902 e visitiu o matrimonio Curie no seu laboratorio. Fallecio no 2 de febreiro de 1907 casi cego. Consideraselle un xenio por todo o que fixo, pola creacion da tabla periodica, polos seus traballos realizados na ganderia, na agricultura, petroleo... Viaxou por toda Europa visitando a diversos cientificos. En Rusia nunca foi reconocido debido as suas ideas liberales. Pola contra no ano 1995 chamouselle Mendelevio (Md) a un elemento con numero atomico 101 en homenaxe a o cientifico ruso.

Conclusion : A vida de Mendeleiev nunca foi facil, dende que naceu ata que morreu. Cando era pequeno o seu pai quedou cego, logo quemouse a fabrica da sua familia, non foi aceptado na Universidade por non ser de Moscu, casouse cunha muller a la que no queria... Pero ainda asi conseguiu ser feliz, no momento que coñeceu a Ana. Foi un gran cientifico ainda que en Rusia non foi recoñecido. Conseguiu o que se propoñeu, xa que a sua nai sempre confiou nel ata o punto de gastar o seu diñeiro aforrado nel no lugar de arreglar a fabrica que era o unico que tiña. No 2007 e dicir este ano fai 100 anos da morte do cientifico ruso Mendeleiev.







Una de las primeras propuestas da tabla periodica:














by iNes & LaUra


1 Besiito


domingo, 4 de noviembre de 2007

O Metano

O carbono e o único elemento que xunto con unha ducia de elementos forman compostos coñecidos, polo que ten unha quimica mais extensa ca da outros elementos. Hai moite interese no estudo do carbono e os seus compostos xa que estos interveñen en todos os procesos vitais. unha das dudas mais intrigantes na ciencia é o descubrimento das relacións que hai entre a estrutura molecular e a actividade fisiolóxica. Entre os derivados do carbono estan os hidrocarburos, que son compostos formados unicamente por carbono e hidróxeno. Os hidrocarburos tamén reciben o nome de alcanos O metano é o composto de estrutura máis sinxela, foramdo unicamente dunha molécula de carbono e catro de hidróxeno. Xa na antigüidade observouse a existencia na natureza de correntes gasosas combustibles que saen do interior da terra; todo o que se sabes do metano débese a Volta (1778) e a Henry (1805), que ensinaron a diferencialo doutros gases combustibles. Durante moito tempo o metano non se empleou para nada , pero agora comeza a ser utilizado como fonte de enerxía en numerosas aplicacións; así por exemplo, en Italia, aproveitando a inesgotable produción e por falta de combustibles líquidos, utilízase como carburante para automóbiles e sérvese a presión en depósitos especiais que poden ser facilmente intercambiados nas estacións de servizo; da mesma forma emprégase en Alemaña, particularmente en Renania.





Molécula do metano:




















ORIXES E XACEMENTOS




-Orixes



O metano prodúcese pola descomposición de substancias vexetais, principalmente celulosa, pola acción de microorganismos, e despréndese do cieno ( lodo brando no fondo da auga ou en sitios baixos e humidos) dalguns pantanos, polo que tamén adoita chamarse gas dos pantanos. O metano despréndese tamén, máis ou menos puro, dos volcáns de lodo e dalgunhas augas e fontes non pantanosas. Prodúcese así mesmo nas minas de carbón de pedra e de lignito ( carbon), por descomposición lenta das materias orgánicas, acumulándose nas aberturas e cavidades mesturado con nitróxeno e anhídrido carbónico. Este composto ao contacto co aire, gas grisú, produce terribles explosións, que causan un gran número de mortes entre os traballadores do sector mineiro, a pesar do uso da lámpada de seguridade Davy e do metanómetro.






En resumen los principales origenes del metano son:











  • Descomposicion de residuos organico


  • Fontes naturais (pantanos) o 23%


  • Extracio de combustibles fósiles 20%


  • Os procesos na dixestion e defecacion de animais 17%


  • As bacterias en plantacions de arroz






-Xacementos



Nalgúns lugares mana naturalmente da terra, como en Italia, Irán, a República Popular China, América do Norte, etc. Os Lumes Sacros de Baku (no mar Caspio) non son máis que metano que arde e que vai mesturado con nitróxeno, gas carbónico e vapores de petróleo. Así mesmo por formar parte do petróleo e do gas natural atópase en todos aqueles lugares ricos en devanditos compostos.










OBTENCIÓN DO METANO








-Petróleo


O petróleo, do mesmo xeito que o gas natural , constitúe a principal fonte de alcanos ata o C40, así como doutras sustancias orgánicas. O petróleo cru non teñe ninguna utilidade comercial, pero por destilación poden separarse de multitude de produtos útiles, denominados fraccións. O metano despréndese, do mesmo xeito que outros hidrocarburos como o etanol, o propano e o butano, o primeiro paso da destilación do petróleo, consistente en quentalo por baixo dos 20ºC.











-Gas Natural






Está composto por hidrocarburos moi baixos, desde C1 a C8 aproximadamente. As porcentaxes máximas corresponden aos máis volátiles. Así ao metano adoita corresponderlle un 80% da mestura. O propano e butano sepáranse por licuefacción ( proceso por o cal un gas transformáse nun líquido) Unha parte conducese por gaseoductos ás cidades, tamén utilizase como combustible. Aínda que unha boa parte del utilízase na fabricación de negro de fume seguindo un procedemento de pirólisis( descomposicion dunha subtancia por elevacion da temperatura):












CH4 > 1200ºC > C + 2H2


















Procedementos Sintéticos

















  • Proceso Bergius

















  • Proceso Fischer-Tropsch










  • Destilación Seca
  • Síntese Directa






PROPIEDADES



-Físicas



O punto de fusión e o punto de ebulición nos hidrocarburos depende da lonxitude da cadea, debido ás forzas de Van Der Waals. Debido a isto, ao ser o metano o hidrocarburo máis sinxelo os seus puntos de fusión e ebulición son relativamente baixos, situándose o primeiro en -183ºC e o segundo en -162ºC. O seu estado natural é gasoso, do mesmo xeito que o etanol, o propano e o butano; e a diferenza dos alcanos desde C5 ata C16 que son líquidos; de aí en diante son sólidos de aspecto céreo. Ao ser un composto practicamente non polar resulta insoluble en auga, pero si en disolventes apolares como o benceno, éter, tetracloruro de carbono, etc.



-Químicas



A mínima polaridad de enlácelos dos hidrocarburos saturados é a causa da súa inercia química, razón pola cal foron chamados parafinas (pouca afinidade). Unicamente dan reaccións de tipo radical, xeralmente de substitución.



Halogenación:

Se se expón unha mestura de cloro e metano á luz solar prodúcese unha reacción moi violenta. A luz violeta ou ultravioleta escinde (romper un nucleo atómico, xeralmente mediante o bombardeo con neutrons, en duas porcions practicamente iguais, con o fin de liberar enerxía) a molécula Cl2 en 2Cl, que son as que inician a reacción en cadea.



Pirólisis ou Craqueo:

É a descomposición dun composto pola calor. Cando se quenta o metano a uns 600ºC en ausencia de aire ( no vacio) teñen lugar rupturas das unións C-H.




Nitración:

Realízase a reacción con acido nítrico en fase de vapor a temperaturas superiores a 400ºC, producíndose a substitución dun hidróxeno do alcano por un grupo nitro.



Combustión:

Se se achega enerxía suficiente para iniciar a reacción, todos os alcanos arden en aire ou osíxeno formando auga e anhídrido carbónico, desprendendo gran cantidade de calor. A oxidación controlada de hidrocarburos constitúe un método industrial de obtención de alcois e ácidos orgánicos.

Una curiosidade do metano:

Hai moitas leiendas ó redor dun fenomeno moi estraño e curioso. Moitas persoas han visto nos pantanos e nos cementerios unhas luces tenues que se moven dun lado para outro, e que nalgunhas ocasions parece que siguen as persoas. Estas luces coñecese co nome de fuegos fatuos. Moitas historias din que son almas en pena o ben as luces das fadas ou duendes. Pero estas luces en realidade son producidas por escapes dun gas chamado metano, que se escapa do solo e infamase o ter contacto co aire se as condicions de concentracion, temperatura e humidade o permiten.






by iNes & LaUra



1 Besiito