Va mejorando nuestro blog??

domingo, 16 de diciembre de 2007

PENICILINA

A penicilina foi descuberta por casualidade polo bacteriologo Alexander Fleming no ano 1928. O seu cultivo de bacterias contaminouse accidentalmente co hongo penicilinum e decatouse que ó arredor deste hongo desparecian as bacterias.
Esta observacion levou 10 anos mas tarde a efectiva penicilina que coñecemos hoxe, foron o bioquimico britanico Howard Flore e outros cientificos.




A penicilina actúa tanto matando como inhibiendo o crecemento das bacterias pero isto só ocurre cando as bacterias estan en crecemento ou en multiplicacion.
A penicilina é capaz de combater contra numerosas enfermidades :
-Neumococos: Xermen que produce moitas enfermidades entre elas a neumonia neumococica.
-Estreptococos: Producen infecions.
-Gonococos: producen blenorraxia.
-Menigococos: menixitis meningococica.
-Clostridium tetani: o tetanos.
-Espiroqueta: sifilis.

Á penicilina producida comercialmente chámaselle penicilina G ( é moi activa contra varias bacterias, foi desplazada por outros antibioticos para infecions por xermes que desarrollan resitencia) . Estos compostos son acidos fortes moi inestables, polo que os productos que se atopan no mercado son as sales de sodio, de calcio, de aluminio, de potasio e de procaina.

FORMULA DA PENICILINA:



A molecula da penicilina non é grande, teñe unha estructura complicada, teñe un nucleo central de atomos de carbono, hidroxeno, osixeno, azufre e nitroxeno. E unha cadea lateral de atomos de carbono e hidroxeno. A estructura desta cadea, da cadea lateral, varía dependendo do hongo e o tipo de nutriente.


Ao principio da comercializacion no 1940 a maioria das baceterias eran sensibles a penicilina, pero agora despois do abuso da penicilina algunhas bacterias volveronse resistentes a este antibiotico.


Os alerxicos a penicilina a primeira vez que a toman non pasa nada, e a segunda vez a que pode ter reacions, xa que o primeiro contacto sensibiliza e o segundo produce a alerxia.
O organismo reaciona a penicilina como se fose un intruso dañino. A reacion mais peligrosa é chamada "reacion anafilactica", os bronquios poden contraerse dificultando a respiracion, inflamacion de lingua, cordas vocais, labios. A presion sanguinea baixa ata niveis peligrosos provocando mareos e perdida de conciencia.


Fai 75 que se descubriu a penicilina é dicir fai 75 anos que se descubriu un dos antibioticos mais imporatante. Na mediciña supuso un antes e un despois.


(As fotos as poño asi xa que non me deixa poñelas doutra mañeira)


1besiito

BY:iNeS&LaUra

domingo, 9 de diciembre de 2007

A Aspirina..



Dend sembre, o ser humano estivo buscando remedios para as suas doenzas.


Antes, o remedio o buscaban e atopaban na natureza.


En especial, o extracto da corteza do "sauce branco" (Salix alba) , o seu principio activo é a base substancial da aspirina, que era quen de reducila febre e aliviar a dor.


Co tempo, os cientificos investigaron os remedios naturais e abriron paso as solucións químicas


Posteriormente, investigacións e modificacións da corteza do sauce, deron co principio activo desta planta que os cientificos chamaron salicina, que serve para sintetizar o ácido salicílico e o seu proceso de acetilación da lugar ó ácido acetilsalicílico.


No 1897, Félix Hoffmann, un quimico xoven da compañia Bayer, conseguiu de forma pura e estable obter o ácido acetilsalicílico, que logo vendeu co nome d aspirina.


Dende entón ata agora a aspirina comercializouse por todo o mundo cun enorme exito, e axudou a numerosas investigacións científicas.




Propiedades químicas:




A Aspirina contén un único principio activo: o ácido acetilsalicílico. É un éster acetilado do ácido salicílico.


A sua estructura molecular é:


Peso molecular: 180.2
O seu proceso de síntese consiste en tratar o ácido salicílico con anhídrido acético, en presencia dun pouco de ácido sulfúrico que actúa como catalizador.O seus cristais son alargados, cun sabor lixeiramente amargo e de cor branquecino.
Inclinacións:
A aspirina é especialmente bó e adecuado para aliviar a dor, baixar a febre e dismunir a inflamacion, isto é grazas á sua composición a base de ácido acetilsalicílico.
A aspirina actúa bloqueando a trasmisión do estímulo doloroso, nunha acción anagésica periféirca.
Grazas a isto, a aspirina alivia moitas dolores de pouca intensidade ou moderada e incluso non tan moderada, os casos máis abituais nos que se empregan son: dor de cabeza, cefalea provocada por a tensión, dor articular, dor muscular, dental, ósea e incluso dor a causa da mestruación menstrual.
E tamén, resusta moi útil en dores inflamatorios como artrosis e artritis, e pode ser de gran axuda para aliviar dores causados por as crisis migrañosas.
canto antes se toma a aspirina, maior é o seu efecto, por isto cando aparece a dor é preciso tomar a aspirina sen esperar a que a dor aumente.
A aspirina baixa a febre, que é unha alteración dos mecanimos reguladores da temperatura do corpo,que reacciona coa presencia de infeccións u outros axentes esternos ou internos, elevando a temepratura corporal.
A Aspirinabloquea o mecanismo que provoca a febre, e baixa a temepratura mediante a vasodilatación e a sudoración, ista, so actúa cando existe febre. Por isto, cando a temperatura corporal é normal, tomala non provoca hipotermia.
Disminue a inflamación,que é unha resposta do roganismo ante agresións externas ou internas. Na inflamación se liberam prostaglandinas,que son substancias que causan vasodilatación, sensibilizan os receptores nerviosos da dor, estimulan inflamatorias e a producción de interleucina-1, un gran causant da inflamación. A aspirina bloquea a síntese de protaglandinas, acción antiinflamatoria, e reduce a resposta das células ó estímulo inflamatorio.
PREPARACÓN DA ASPIRINA:
Reactivos:
-Ácido salicílico: 5 g
-Anhídrido acético: 10 mL
-Ácido sulfúrico: 2 mL

Procedimiento:
En un elemeyer( recipiente especual que se emplea en los esperimentos) de 100ml introdúcense no seguinete orden: 5g de ácido salicílico, 10ml de anhídrido acético e 2 ml de ácido sulfúrico concentrado. O axitar aa mezcla con suavidade, a temperatura elévase ata os 70-80 ºC e todo o ácido salicílico disolvese. A reacción exotérmica continúa mantendo a temperatura da disolución por enriba de 70 ºC durante varios minutos. En 12 ou 15 minutos a disolución enfriarase 35-40 ºC e o contido do erlenmeyer será case unha masa sólida de cristais de Aspirina.
Logo, añádense 50 ml de auga fría, axítase ben a suspensión e os cristais recollense por filtración sobre o Buchner. Se os cristies presentan olor a ácido acético (vinagre), procedes a lavalos no mesmo Buchner con porcións de agua fría ata a desaparición do olor. Presionase o producto sobre o filtro para eliminala maior cantidade posible de auga e a mostra de Aspirina se extende sobre un papel de filtro para secala ó aire. Cando o producto esté seco se pode recristalizar con acetato de etilo. Obtéñense o rededor de 4 g de Aspirina.

Eleximos o tema da aspirina, porque pareceunos interesante a súa composición, e pola gran importancia que ten a nivel mundial, xa que está incriblemente globalizada.
1 besiito =)
by iNes & LaUra

domingo, 2 de diciembre de 2007

As reacións químicas

Todo o que forma o universo está consatantemente sostido a cambios.
A razón de estes cambios está na relación entre materia e enerxía.
-Os cambios pódense clasificar en:

  • Cambios físicos: son os cambios que non producen alteracións na natureza química da substancia, se non que cambia de aspecto ou forma.


  • Cambios químicos: son os que cambian as propiedades da natureza química da substancia.

Algunhas veces non se distingue ben se o cambio na substancia foi químico ou fisico. Por exemplo o fazer unha tortilla ( exemplo que vimos na clase) non se sabe ben se foi cambio químico, físico ou os dous. Agora vou explicar alguns exemplos de cambios físicos e químicos :



-Exemplos de cambios físicos:



*Cando cortamos un papel cunhas tesoiras é un cambio físico, xa que as propiedades físicas do papal non varían, se non qu cambiou a forma do papel.


*Cando facemos unha ensalada mezclamos os alimentos, pero estes siguen a ter as mesmas propiedades físicas que antes de fazela.

*Ó disosolver unha substancia noutra prdúcese un cambio físico. Cando botamos sal a sopa non cambia as propiedades nin se xunta a sopa coa sal xa que cando a comemos sentimos a sal. E a sal se pode volver a coller evaporando a a sopa a sal queda no interior do recipiente.




*Otro exemplo de disolución é botarlle azucre o café, o azucre sigue a estar ahí pero en particulas tan pequenas que non se ven.-Exemplos de cambios químicos:


* cando se quima unha vela, un papel unha estatua de bronce volvese verde, a maduración dunha froita etc todo isto son cambios químicos, xa que varia a composición química das substancias





O cambio de olor quere dicir que algun material novo acaba de aparecer.



O cambio de cor indica que se forman substancias novas de cores diferentes aos anteriores.





A ENERXÍA DAS REACIÓNS QUÍMICAS



As reacións químicas van acompañadas nuns casos dun desprendimento e en outros dunha absorción de enerxía.
Cada átomo e cada molécula teñen unha determinada enerxía, que depende das enerxías cinéticas e pontencial das partículas constituientes: átomo, electróns e núcleos. É dicir podese afirmar que os reactivos dunha reación química teñen un contido enerxético propio e os productos outro.
Se nunha reación química disminue a enerxía interna do sistema, desprendese enerxía. Se aumenta a enerxía interna, absórbese enerxía.
Las reaccións químicas clasificanse en: exotérmicas ou endotérmicas dependenso se desprendese calor ou se absorbe.



VELOCIDADE DE REACIÓN

A velocidade dunha reación químia relaciona o cambio na concentración de reactivos ou productos con o tempo. Expresase normalmente como mol/l.
Mentras está a ocurrir unha reación os reactivos van desaparecendo e se van combertendo en productos. A velocidade de reacción podese estudar obeservando a disminucion da concentración de reactivo ou o aumento da cantidade de producto.




TIPOS DE REACIÓNS QUÍMICAS

1.Reaccións de síntese:

son as reacións nas que uns reactivos convinanse para dar un novo producto.

A+B = C




2.Reación de descomposición: Dentro de estas hai dúas clases




a. Descomposicións simples: Esta reación é a contraria a reación de síntese un reactivo descompoñese en dous o máis productos.

A = B+C

A da origen a B y a C



B.Descomposición mediante un reactivo: Para efectuar a descomposición dunha substancía requieres o concurso de outro reactivo



AB+CO = AC+BC

A substancia AB é transformada mediante C en outras duas distintas AC y BC.




3.Reación de sustitución o desplazamento:

un elemento o grupo de elementos que forman parte dun composto son desplazados por outros compostos .

AB+C = AC+B

AB reaciona con C para dar AC e deixar libre C



4.Reacións de doble sustitución:

Hai un intercambio entre os elementos ou grupo de elementos das substancias que interveñen na reación

AB+CD = AC+BD

ELECTRÓLISIS



É un método de separación dos elementos que forman un composto aplicando electricidade. En primeiro lugar a descomposición en iones, seguido de diversos efectos o reacións secundarios según os casos concretos.

Electroquímica: parte da química que trata da relación entre as correntes electricas e as reacións químicas , e da conversión de a enerxía química en eléctrica e viceversa. Nun sentido máis amplo a electroquímica é o estudo das reacións químicas que producen efectos eléctricos e dos fenómenos químicos causados pola ación das correntes o voltaxes.




By: iNeS&LaUra


1besiito